Sistemska porodična terapija kao savremni terapijski modalitet koji obuhvata rad sa pojedincem, partnerima i porodicom u celini.
Članove porodice povezuje i u njoj se prepliće prošlost, sadašnjost, planira budućnost, stiču prva znanja, usvajaju se uverenja, stavovi, navike, uče pravila i rituali, stvaraju se prve emotivne i socijalne veze, formiraju se obrasci ponašanja, mišljenja i komunikacije.
Porodica najčešće dolazi na terapiju zbog psihološkog problema jednog člana porodice ali problem nikada nije induvidualan, neophodno je razumevanje porodičnog konteksta tog problema.
Psihoterapeut porodicu doživljava kao živ sistem koja prolazi kroz vreme, promenom relacija i struktura, sistem koji ima životne cikluse.
Porodična sistemska terapija pokazala kao uspešnom u rešavanju razvojnih i kriznih stanja porodice u celini ili pojedinih njenih članova tokom osam razvojnih ciklusa:
- početak porodice;
- porodica sa sasvim malim detetom;
- porodica sa predškolskim detetom;
- porodica sa školskim detetom;
- porodica sa adolescentom;
- porodica kada deca odlaze od roditelja;
- postroditeljska porodica;
- ostarela porodica;
Sistemski psihoterapeut sa klijentima radi na poboljšanju funkcionalnosti, rastu i razvoju porodice u celini i bračnih, roditeljskih ili sibling/dečijeg subsistema, u cilju otklanjanja psiholoških i razvojnih problema koji ometaju funkcionisanje porodice i njenih članova.